Εικόνα πρώτη: Ιταλοί γιατροί, σε μια από τις πλέον ανεπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες του κόσμου, προειδοποιούν με αγωνία πως οι ασθενείς με κορωναϊό αυξάνονται με μεγαλύτερο ρυθμό από τη δημιουργία διαθέσιμων κρεβατιών προς το σκοπό αυτό. Το 12% των ασθενών με κορωναϊό, είναι εργαζόμενοι στην Υγεία στη γειτονική χώρα! Στην Ιταλία, όπου στα χρόνια της κρίσης μειώθηκαν τρομακτικά οι δημόσιες δαπάνες για την υγεία, το προσωπικό σε αυτές, οι διαθέσιμες κλίνες σε ΜΕΘ κοκ
Εικόνα δεύτερη: Χθες, στο Facebook η μαχόμενη λοιμοξιολόγος Όλγα Κοσμοπούλου, έστελνε μήνυμα συναγερμού, αλλά και αγωνιστικής εγρήγορσης για το διαλυμένο σύστημα υγείας στην Ελλάδα από όλες τις κυβερνήσεις, καταγγελίας αλλά και αυτοπεποίθησης ότι οι εργαζόμενοι/ες στην υγεία, αυτοί και μόνο, κόντρα σε θεούς, παπάδες και δαίμονες θα δώσουν τη μάχη για να σώσουν τους ανθρώπους
Εικόνα τρίτη: Πριν 2 βδομάδες επισήμως η κυβέρνηση δήλωνε ότι θα αποκρούσει την «εισβολή» των προσφύγων στον Έβρο, επειδή αυτοί θα έφερναν τον κορωναϊό, γράφοντας στα παλιά της τα παπούτσια την υποχρέωση από τη Συνθήκη της Γενεύης για ελεύθερη είσοδο των προσφύγων και την παροχή ασύλου και εγγράφων μετακίνησης. Ωστόσο ο ιός μόνο από εκεί δεν ήρθε: Ήρθε από τους Άγιους Τόπους, από την Ιταλία και από τους business class ταξιδευτές τύπου Μαρινάκη…
Εικόνα τέταρτη: Τα βοθροκάναλα εν μέσω ουρλιαχτών κάθε βράδυ σε βάρος των ξυπόλητων και κυνηγημένων του Έβρου, μαζί με τα «κατορθώματα» στρατού, αστυνομίας και ακροδεξιών αποβρασμάτων να τους «αποκρούσουν», με περηφάνεια και ανακούφιση επαναλαμβάνουν την απόφαση της κυβέρνησης της ΝΔ για μαζικές προσλήψεις και νέων συνοριοφυλάκων. Για γιατρούς και νοσοκόμους/ες ωστόσο καθόλου δε γκαρίζουν. Ούτε για εκπαιδευτικούς….
Εικόνα πέμπτη: Ρίξτε μια ματιά στο γράφημα που δείχνει πώς γερνούν και αργοπεθαίνουν μέσα στον παραλογισμό και μισανθρωπισμό τους, χώρες σαν την Ιταλία, αλλά και όλες σχεδόν οι υπερανεπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες, μεταξύ και αυτών και η Ελλάδα που είναι στην ουρά τους.
Εικόνα έκτη: Φέρτε στο νου σας τις αναλύσεις, δεξιές και «αριστερές», για το «πόσοι τέλος πάντων χωρούν» στην Ελλάδα ή άλλη χώρα της ΕΕ, δηλώνοντας έτσι την «εθνική ανάγκη» να κλείσουν τα σύνορα σε πρόσφυγες και μετανάστες (και ας γερνούν και αργοπεθαίνουν οι χώρες). Προσθέστε και αυτές που απαντούν άλλο ερώτημα: «ποιοι χωρούν και ποιοι όχι;», διαχωρίζοντας από τα «παράσιτα» που μυρίζουν και τους «επενδυτές»…
Εικόνα έβδομη: Θυμηθείτε εκείνο το ερώτημα και πάλι Ιταλού γιατρού: «Τι θα γίνει αλήθεια, όταν θα φτάσουμε σε εκείνο το σημείο, στο οποίο θα πρέπει να αποφασίσουμε ποιος έχει δικαίωμα να μπει και ποιος όχι σε μια Μονάδα Εντατικής Θεραπείας, από αυτούς που θα έχουν διαγνωσθεί με τον ιό;» Να μου επιτρέψετε να πιστεύω ότι αυτή η τελευταία εικόνα και αυτό το καθόλου θεωρητικό ερώτημα του Ιταλού γιατρού, συμπυκνώνει τα πάντα και συνδέει όλες τις εικόνες μεταξύ τους. Μας αναγκάζει να αναρωτηθούμε:
Μήπως τελικά εκείνα τα σύνορα για τους πρόσφυγες και κυνηγημένους του Έβρου, έχουν κάποια σχέση με το ξεδιάλεγμα και τα «σύνορα» απέξω από μια ΜΕΘ ή ακόμη και τις ουρές στα νοσοκομεία ή τα καταστήματα τροφίμων;
Μήπως επίσης μοιάζουν με τα «σύνορα» μεταξύ εργαζομένων και ανέργων ή/και προσωρινά και επισφαλώς εργαζομένων;
Μήπως τελικά η απειλή δεν είναι «από αυτούς που είναι απέξω και οι οποίοι αν μπουν μέσα δε θα ζήσουμε εμείς»; Θυμίζω, ότι πήρε 20 χρόνια στην κοινοβουλευτική αριστερά να καταλάβει ότι έπρεπε να αποδεχτεί (και ακόμη όχι πλήρως!) τους προσωρινούς ή απασχολούμενους με ελαστικές σχέσεις εργασίας στα συνδικάτα και ότι τελικά δεν ήταν η είσοδος αυτών, αλλά αντίθετα ο αποκλεισμός τους που θα τους μετέτρεπε σε εύκολα υποχείρια εργοδοτών και κυβερνήσεων;
Μήπως τελικά ήρθε η ώρα να πάψει η αριστερά να μιλάει με την γλώσσα των -όχι ακριβώς «χορτάτων», αλλά σίγουρα – «ποδεμένων», χωρίς παράλληλα να ζει και να αναπνέει με την αγωνία των πιο σακατεμένων και χτυπημένων φτωχοδιαβόλων όπου γης; Θα το δούμε σύντομα, ας ελπίσουμε όχι με τους χειρότερους όρους:
Όσο θα κοιτάζουμε με τα γυαλιά της αστικής τάξης και της ΕΕ που είναι στο πλευρό της, με αυτό το συγκεκριμένο τρόπο τα σύνορα του Έβρου για τους πρόσφυγες, άλλο τόσο θα αδυνατούμε να δούμε πόσο ανοχύρωτη στο εσωτερικό της είναι η κοινωνία, χωρίς τα στοιχειώδη μέτρα για τα λαϊκά στρώματα απέναντι σε μια πανδημία.
Ότι δηλαδή, τελικά, οι «απέξω», οι αποκλεισμένοι, δεν είναι οι “άλλοι” και οι “ξένοι”, αλλά είμαστε εμείς…
ΥΓ: Ίσως είναι καιρός να καταλάβουμε το στοιχειώδες: Είναι απολύτως επιβεβλημένο οι λαοί Ελλάδας και Τουρκίας, απορρίπτοντας την εθνικιστική, πολεμική ρητορική των κυβερνήσεών τους, να απαιτήσουν μεταξύ των άλλων, πλήρη στήριξη στις χιλιάδες εγκλωβισμένων προσφύγων στον Έβρο (από τη μεριά της Τουρκίας) και στα νησιά (στην Ελλάδα), στα θέματα υγείας, μεταξύ των άλλων και για τον κορωναϊό, αντί να τους ψεκάζουν συνοριοφύλακες με χημικά και αλητόμαγκες με πιεστικά από τρακτέρ. Δύσκολο ε; Σωστά, το ζητάει όμως κανείς, έστω από την αριστερά; Ή απλά αναπαράγονται “ειδήσεις” ότι “όλοι πληρώνονται από τον Ερντογκάν”, που σε λίγο “θα αμολήσει και τους ποινικούς”;
Comments